Das schreckliche Mädchen - 1990 (The Nasty Girl - Edepsiz Kız)

KÜNYE 
Yönetmen: Michael Verhoeven 
Senaryo: Michael Verhoeven 
Oyuncular: Lena Stolze, Monika Baumgartner, Robert Giggenbach, Hans-Reinhard Müller 
Ülke: Almanya
Yıl: 1990
Süre: 94 dakika

Puan:    @IMDb

Sevgili ağaç, onlardan saklanmama yardım et.

İsmine bakıp da başka başka beklentiler altına giren izleyicileri bayağı bayağı şaşırtacak bir film Das schreckliche Mädchen. Yerinde ve güzel göndermeleri olsun, açıktan taşlamaları olsun, yer yer ortaya çıkan absürt mizahıyla gayet hoş bir film.

Sonja (Stolze) başarılı, çalışkan ve sevilen bir öğrencidir. Bir kompozisyon yarışması sonrası Almanya birinciliği kazanmasıyla, artık kasaba çapında sevilen ve sayılan bir genç kız olmuştur. Ödül olarak bir de Fransa tatili kazanması ufkunu genişletmiş, zaten hırslı olan kişiliğini iyice kırbaçlamıştır.

Bir başka yarışmaya daha katılmak ister, III. Reich Dönemi'nde Memleketim, fakat ne bir destek bulabilir, ne de kaynak. Tüm kasaba halkı adeta sözleşmiş gibi sessiz duvar olur Sonja'nın tüm sorularına. Nereye gitse ya olumsuz yanıt alır ya da işe yaramaz yanıtlar; çünkü tüm kasaba halkı geçmişten ve ortaya çıkabilecek olanlardan korkmaktadır. Belgeler kendisinden saklanır, yıldırmak için türlü bürokratik işlem ve yalan öne sürülür, fakat bütün bu olanlar Sonja'yı yıpratmak yerine daha da hırslandırır. Kasabayı geçmişiyle yüzleştirmeye, gerçekleri -öğrenmeye- yüzeye çıkartmaya kararlıdır.

Verhoeven, hem yönetmenliğini hem de senaristliğini üstlendiği bu filmde gerçekten başarılı bir iş çıkartmış. Çoğu sahnede arka plan olarak fotoğrafların kullanılması parasızlıktan mıdır, yoksa bilinçli bir seçim mi bilinmez, ama filme hem tiyatrovari hem de absürt bir hava katmış. Bazı anlar sanki Kafka kitaplarından fırlamışçasına duruyor.

Belgesel havasında başlayan filmde 4. Duvar pek çok kez, çok farklı kişiler tarafından yıkılıyor. İlk başlarda bol bol geri dönüşlerin olduğu filmde, bu dönüşler siyah beyaz çekilmiş; üstüne bir de anlatıcının sesi eklenince sanki bir film izliyormuşuz gibi değil de, bir arkadaşın anılarını anlatırken aynı anda fotoğraflarını da gösterdiği bir anı yaşıyormuş gibi hissediyoruz.

Almanya'nın kendi iç hesaplaşması olarak da özetlenebilecek bu film, sürece kısa da olması sebebiyle hem yormayan, hem de keyifli bir seyirlik. Tek eksisi, sonunun filme göre yüzeysel kalmış olması diyebiliriz.